دل کندن...

تا دیده باز شد به جهانم جهان گذشت
                                                                    تیر شهاب خاطره ها از کمان گذشت
تا خواستم به مدرسه عشق رو کنم
                                                                    دوران درس و مرحله امتحان گذشت
بدنامی حیات دو روزی نبود بیش 
                                                                    آن هم که با تو بگویم چه سان گذشت
یک روز صرف بستن دل شد به این و آن
                                                                    روز دگر به کندن دل زین و آن گذشت

من تحمل ندارم که یباره دیگه ...
خدا کنه راست نباشه یا اگرم راسته اونطوری که من فکر میکنم نباشه.

نظرات 5 + ارسال نظر
مهدی دوشنبه 27 مهر‌ماه سال 1383 ساعت 03:19 ق.ظ http://www.otanazi2001.blogsky.com

سلام
وبلاگ جالبی داری و مطالب زیبائی مینویسی
پاینده و سربلند باشی .

محمد دوشنبه 27 مهر‌ماه سال 1383 ساعت 10:01 ق.ظ http://deltang.net

گفتم: «بمان!» و نماندی!

رفتی،

بالای بام آرزوهای من نشستی و پایین نیامدی!

گفتم:

نردبان ترانه تنها سه پله دارد:

سکوت و

صعودُ

سقوط!

تو صدای مرا نشنیدی

و من

هی بالا رفتم، هی افتادم!

هی بالا رفتم، هی افتادم...

تو می دانستی که من از تنهایی و تاریکی می ترسم،

ولی فتیله فانوس نگاهت را پایین کشیدی!

من بی چراغ دنبال دفترم گشتم،

بی چراغ قلمی پیدا کردم

و بی چراغ از تو نوشتم!

نوشتم، نوشتم...

حالا همسایه ها با صدای آواز های من گریه می کنند!

دوستانم نام خود را در دفاترم پیدا می کنند

و می خندند!

عده ای سر بر کتابم می گذارند و رؤیا می بینند!

اما چه فایده؟

هیچکس از من نمی پرسد،

بعد از این همه ترانه بی چراغ

چشمهایت به تاریکی عادت کرده اند؟

همه آمدند، خواندند، سر تکان دادند و رفتند!

حالا،

دوباره این من و ُ

این تاریکی و ُ

این از پی کاغذ و قلم گشتن1

....


از یاد نبر که تمام این ماه ها،

با هر زنگ ِ نا به هنگام تلفن از جا پریدم،

گوشی را برداشتم

و به جا صدای تو،

صدای همسایه ای،

دوستی،

دشمنی را شنیدم!

از یاد نبر که همیشه،

بعد از شنیدن ش آهنگ ِ «جان مریم»

در اتاق من باران بارید!

از یاد نبر که - با تمام این احوال-

همیشه اشتیاق تکرار ترانه ها با من بودى

همیشه این من بودم

که برای پرسشی ساده پا پیش می گذاشتم!

همیشه حنجره من

هواخواه ِ خواندن آواز آرزوها بود!

همیشه این چشم بی قرار...



- یک نفر صدای آن ضبط لاکردار را کم کند!?

------

* از :‌ یغما گلرویی با یک دنیا تصرف و تلخیص ... خدا کند یغما مرا ببخشد ... !

------

بی ربط :
خواستم خودم را مثل تو راحت کنم و به جای حرف نقطه چین بگذارم اما مگر این دل بی قرار بی درمان مهلت می دهد ...

آرش پنج‌شنبه 30 مهر‌ماه سال 1383 ساعت 12:43 ق.ظ

کار جالبیه

شعر ها خیلی زیباست البته برای من فقط در حد یک شعر زیباست ولی خیلی دلم میخواست بودی و مناسبت هر کدام از شعر هاو مطالب رو برام میگفتی . چون اینطوری نمیشه چیزی سر در آورد .

دلم میخواست بدونم مخاطب اصلی وبلاگت کیه و هدفت از این کار چیه و وقتی که چیزی مینویسی یا یک موزیک زیبا گوش میدی چی تو فکرته .

درکل حرفها و مطالبت خیلی برام جالب بود . و تشکر میکنم که اونا رو در اختیار من قرار دادی تا بخونمشون .

* * *
یک ضرب المثل انگلیسی میگه :

اگر یک خر بوست کنه بهتر از اینه که یک بوس خرت کنه .

(البته بی ربط بود ولی برای من جالب و بامزه بود گفتم شاید برای تو هم جالب و با مزه باشه )

[ بدون نام ] دوشنبه 4 آبان‌ماه سال 1383 ساعت 04:50 ب.ظ

گوش کن
جاده صدا میزند از دور قدمهای ترا
چشم تو زینت تاریکی نیست
پلک ها را بتکان
کفش به پا کن و بیا
آدرس جدیدados
http://pesariaznaslearya.blogspot.com

برونکا چهارشنبه 13 آبان‌ماه سال 1383 ساعت 11:14 ب.ظ http://boroonka.blogspot.com

منم تحمل ندارم:(

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد