پنجره های بسته اتاق مرا به یاد زمستان می اندازد و زمستان یاد تو را برایم تداعی می کند
که مثل برفی پشت شیشه ها نشستی و تا خواستم شیفته تو بشوم با آفتاب سفر کردی همین الان این شعرو خوندم خیلی خوشم اومد ....
نهال حیدری
زمستان ...
نه از رومم ، نه از زنگم ، همان بیرنگ بیرنگم
بیا بگشای در، بگشای ، دلتنگم.
حریفا ! میزبانا ! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد.
تگرگی نیست ، مرگی نیست
صدایی گر شنیدی ، صحبت سرما و دندان است.
سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
هوا دلگیر ، درها بسته ، سرها در گریبان ، دستها پنهان ،
نفس ها ابر ، دلها خسته و غمگین ،
درختان اسکلتهای بلور آجین ،
زمین دلمرده ، سقف آسمان کوتاه ،
غبارآلوده مهر و ماه ،
زمستان است...
کامنت قبلی از من بود ولی فراوش کردم ردپا بگذارم ...
سلام
وبلاگ زیبایی دارید. امیدوارم موفق باشید.
در ضمن ای کاش می تونستم بیشتر....
به وبلاگ ما هم سر بزن خوشحال میشم نظرتون رو بدونم
دختر چرا بکراندت رو سیاه کردی ... جوون باید دلش روشن باشه ... اجازه نده بعضی به اون چیزی که میخوان برسن و دل جوونا رو پژمرده ببینن ...
همیشه شاد باشی ...
راستی پیشاپیش ولنتاین رو بهت تبریک میگم ... تا میتونی شکلات بخور !!!
سلام تبریک میگم وبلاگ قشنگی دارین!
من این کتاب شعر نهال حیدریو داشتم که یکی از دوستامن ازم گرفت و دیگه ام برنگردوند. الان یهو یادش افتادم ولی هرچی فک کردم اسم کتاب یادم نیفتاد اینجا ام هرچی سرچ کردم جز وبلاگ شما چیزی پیدا نشد گفتم شاید اگه از شما بخوام بتونین کمکم کنین! آدرس ایمیلمم رو هم گذاشتم :)
ممنون
موفق باشین