صدای درد !

از پدری پرسیدم صدای درد چیست ؟

سئوالم بی پاسخ ماند .

از سکوتش صدای درد را فهمیدم . چرا سئوالم بی پاسخ ماند ؟ یعنی این  پدر اینقدر دردمند بود ؟ از دست که ؟ برای چه ؟ از بدی فرزندش یا از دست روزگار ؟

از رهگذری دلیل سکوتش را پرسیدم .وقتی جوابم را داد پشیمانی به خاطر سئوالی که کرده بودم همه وجودم را گرفته بود ؛ چون او  نه تنها  صدای درد را شنیده بود ، بلکه درد را با ذره ذره ی وجودش احساس کرده بود . مرد رو به من کرد ، هیچ نگفت ... تنها قطعه شعری را برایم خواند :

رفتی و نماندی

ای کاش

در دل نیز چنین بودی ....

 

پویای عزیز ... همواره به یادت خواهیم ماند ...