فال شب یلدا

دوباره سلام اون موقع که داشتم طولانی ترین شب عالم رو مینوشتم کلی کار سرم ریخته بود بخاطره همین دو تا چیزو یادم رفت بنویسم یکی فالی که دیشب به نیت همه اونایی که دوسشون دارم گرفته بودم و دومی تشکر از دوسته خیلی خوبم که من با این تشکر نمیتونم محبتاشو جبران کنم ولی بیشتر از این در توانم نیست.
اول تفالی رو که به دیوان خواجه شیراز زدم رو مینویسم :
چو گل هر دم به بویت جامه در تن                               کنم چاک از گریبان تا به دامن
تنت را دید گل گوئی که در باغ                                     چو مستان جامه را بدرید بر تن
من از دست غمت مشکل برم جان                               ولی دل را تو آسان بردی از من
به قول دشمنان برگشتی از دوست                              نگردد هیچکس با دوست دشمن
تنت درجامه چون در جام باده                                      دلت در سینه چون در سیم آهن
ببار ای شمع اشک از چشم خونین                              که شد سوز دلت بر خلق روشن
مکن کز سینه ام آه جگر سوز                                       بر آید همچو دود از راه روزن
دلم را مشکن و در پا مینداز                                          که دارد در سر زلف تو مسکن
                                     چو دل در زلف تو بستست حافظ
                                        بدین سان کار او در پا میفکن
و در آخر از دوستِ خوبم بخاطر خیلی چیزها از جمله این وبلاگ تشکر میکنم